Een stukje historie van Sternéo.
Sterneo werd op 1 november 1946 opgericht.
Hier haal ik letterlijk wat uit het jubileumboekje wat ter gelegenheid van het 40 jarig bestaan van Sterneo werd uitgebracht.
Vlak na de oorlog was iedereen weer opgelucht dat de ellende voorbij was.
Men zag het platteland als het ware weer ademhalen.
Het werk werd nog steeds door paarden gedaan, alhoewel.... we zagen schoorvoetend enkele vooruitstrevende boeren al heel voorzichtig dingen doen, die wat op mechanisatie leken.
Maar onze vertrouwde viervoeter was nog lang niet van het toneel verdrongen.
Sterker nog, het gebeurde vaak dat met een paard voor de tractor geprobeerd werd de machine weer aan de praat te krijgen....
We dachten dat het paard alleen voor het werk was, maar daar kwam verandering in.
Buurman Bonne de Jong kwam op zekere dag bij mij (J.K.Uitentuis) langs (we waren landburen), om te vragen of ik interesse had in paardrijden..
We spraken erover en zo langzamerhand begon het idee gestalte te krijgen.
Door Bonne de Jong werd een stuk land te beschikking gesteld, "de Scheve Schoorsteen".
En zo togen we op zondagochtend naar het ruiterveld.
Maar wat hadden we voor materiaal om op te rijden?
Zowel paard als uitrusting waren niet van de beste kwaliteit, maar dat gaf niet, we hadden wat en konden beginnen.
De heer Aafjes was de eerste instructeur die ons de rijkunst probeerde bij te brengen.
Persoonlijke noot van de Heer Uitentuis: Ik had aan de singel aan de ene kant een stijgbeugel en aan de andere kant tijdelijk een stierenriem, bij gebrek aan beter.
Ik mocht de naam bedenken voor de vereniging; Het werd Sterneo. Het "EO" is bedoeld als "en omgeving".
Juist de omgeving van de Starnmeer is zo belangrijk geworden.
Het eerste bestuur heeft voor onze omgeving iets neergezet, waar we ten allen tijde met dankbaarheid aan terug zullen denken.
Aldus de Heer J.K. Uitentuis.
Nu staat er heel veel in het jubileumboekje wat Sterneo ter gelegeheid van het 40 jarig bestaan heeft uit gegeven, het is te veel om allemaal over te schrijven, maar er staan een paar hele leuke anekdotes in en die wil ik toch wel graag plaatsen.
1957-- Ook in deze tijd werd Sinterklaas binnen gehaald. In Purmerend had de stoet veel bekijks. Bij het opstellen voor het raadhuis werden de paarden ongeduldig en sloegen een bloembak van z'n steunen en vervolgens de voegen uit de muur....
1958-- In het vroege voorjaar tijdens een training zat er al een paard te water. Jannie Tromp kwam rustig aanrijden, maar toen haar paard de andere paarden zag, ging hij dwars over en kwam in de sloot terecht. Jannie bleef droog en natte Roeli werd met veel touwen aan land gehesen.
Op de terugweg van een Sinterklaas optocht in Purmerend en Alkmaar was Joop, het paard van Klaas van der Meer, in de auto gaan liggen om even uit te rusten. Bij de Kogerpolderbrug was het een heel spektakel om dit luie dier weer overeind te krijgen. Ook vroeger waren paarden dus niet altijd even makkelijk.
1963-- Het werd kouder en kouder en de leden gingen op zoek naar arren, bellentuigen en klokkenspelen, want niet iedereen had deze attributen zelf.
Er werden zelf spullen uit het museum geleend. 10 arren kwamen op 't Wijd in Spijkerboor.
De mannen in lange jassen met bontmutsen op en de vrouwen in mooie rokken en prachtige omslagdoeken uit grootmoeders tijd.
Op 3 maart gleden de arren nog uit voor een tocht door de Eilandspolder.
Deze tocht was eigenlijk voor auto's, maar ter opluistering waren wij ook uitgenodigd.
In de Rijp kwam de fotograaf van de Alkmaarse krant om foto's te maken van alle arren naast elkaar en dat alles in draf.
Het werd een sensatiefoto voor de voorpagina van de krant.
1959-- Op 14 November gingen 4 paarden naar Amsterdam om de Sint in te halen. De paarden werden voor een kar zonder
rem gespannen en gezien het gewicht van de wagen, was dit vragen om moelijkheden. Het spul zakte prompt door de vloer
van de RAI en de tuigen begaven het. Met riemen en touwen werden de tuigen gemaakt, maar een rem die er niet is, valt niet
te maken. De auto van de voorzitter van de Zaanse Ruiters werd er toen met een touw achter gebonden, zodat die als rem kon
dienen.
1962--Dit was het jaar dat er iets belangrijks gebeurde, toen werd namelijk het clubblad geboren. De naam was 1 PK en het
eerste exemplaar was door Gre van Wijnen-Pekelharing met de hand geschreven en moest bij de leden worden doorgegeven
1964-- Een sterrit naar Gouda.
Op 17 juli vertrokken vanaf Knollendam om 6 uur vijf amazones en vijf ruiters.
Via pont Buitenhuizen kwamen we in Lijnden aan, waar we even gerust hebben.
Na de tweede rust, kwamen we om half vijf in Nieuwveen aan.
We hadden er ongeveer 70 kilometer te paard opzitten. De volgende dag nog maar 25 kilometer naar Gouda.
Bij de prijsuitreiking kwamen we goed uit de bus: eerste prijs voor de grootste afstand over de weg, eerste prijs voor de grootste groep en een vierde plaats bij de keuring van het geheel.
Per veewagen gingen we weer naar huis, de volgende dag waren de leden al weer op de training aanwezig!
1966-- Op een verkoping in Blaricum werd een Landaulette gekocht, de koets waar we nu nog zoveel plezier van hebben.
Gerard Jongens en Immie Schermerhorn viel de eer te beurt deze koets in te wijden.
Zijn werden naar het raadhuis in Akersloot gereden om elkaar het ja woord te geven.
De paardenleden zouden het verhaal van Buffalo Bill opvoeren.
Voor de ossewagen had Uitentuis wel een makke koe.
Maar hoe mak de koe ook was, tijdens het leren trekken belandde men met kar en al in de onderdijk.....
1967-- De pony's werden naar verre wedstrijden met een veewagen gebracht. Het mooiste was als je als kind naast de chauffeur mocht meerijden.
Maar met z'n alle in het biggenhok boven de kabine, dat was helemaal feest.
1973-- Na enige jaren gezocht te hebben naar een geschikt terrein, kregen we op 15 mei toestemming om het voormalig basaltveld nabij de duiker op te knappen.
Het waterschap was blij dit stuk terrein te kunnen verhuren, daar het de laatste jaren gebruikt werd als clandestiene vuilnisstortplaats.
Ponyruiters werden opgetrommeld om 800 bomen te planten.
1981-- Op 8 november was er bij Manege Clausen een springwedstrijd.
Uit alle hoeken van Nederland kwamen deelnemers,
met veelal twee of drie paarden, om "even te springen",
Ook Klaas Reyne had zich in een wilde bui opgegeven en kwam lopend tussen alle gemotoriseerde ruiters aan.
Orlando, volgens de menigte een "boerenknol" en volgens de jury de "plaatselijke favoriet" versloeg alle deelnemers en ging trots met de eerste prijs naar huis!
